சண்டைக் களம் – 12

3. உருமாற்றம்

சண்டைக்கலைகளின் நோக்கம் இரண்டுதான். முதல் நோக்கம் தன்னைக் காப்பது, அடுத்ததாகத் தன்னைத் தாக்குபவர்களைத் திருப்பித் தாக்குவது. தாக்குதலை முன்னிறுத்தக்கூடாது என்பதால் சண்டைக்கலையை ‘தற்காப்புக் கலை’ என்றும் அழைத்தனர். போர்களும் கலவரங்களும் இல்லாத அமைதியான காலங்களில் வீரர்கள் தங்கள் உடற்பயிற்சியையும் சண்டையிடும் திறனையும் விட்டு விலகக்கூடாது என்பதற்காக விளையாட்டுப் போட்டிகள் உருவாயின.

சண்டைக்கலை எப்போது விளையாட்டாக மாறுகிறது?

கிளாடியேட்டர் போட்டிகளைப் போல மூர்க்கமாக எதிரியைக் காயப்படுத்துவதாக அல்லாமல், மனித உடல் தாக்குப்பிடிக்கும் அளவுக்கு மட்டும் தாக்குதலை அனுமதித்து அதைக் கண்காணிக்க நடுவர் ஒருவர் நியமிக்கப்படும்போது சண்டைக்கலை விளையாட்டாக மாறுகிறது. எப்படித் தாக்கலாம், உடலின் எந்தெந்த பகுதிகளில் தாக்கலாம், பிடிகள் இட்டால் எவ்வளவு அழுத்தலாம், போன்ற போட்டி விதிகளை உண்டாக்கி, போட்டியிடும் வீரர்களின் உயிருக்கு எந்த ஆபத்தும் இல்லாமல் கண்காணிக்கப்படுகிறது. அதையும் மீறி உண்டாகும் அதிகப்படியான காயங்கள் விபத்தாகக் கருதப்படுகின்றன.

இதன் தொடர்ச்சியாக, எல்லா நாடுகளும் தங்களுடைய பாரம்பரிய சண்டைக்கலைகளைப் படை வீரர்களுக்கான போர்ப் பயிற்சியாக மட்டும் நிறுத்தாமல், அவற்றை வீரவிளையாட்டுகளாக்கிப் பொதுமக்களையும் அதில் பங்கேற்கவைத்தன. புரட்சிக்காக உருவான சண்டைக்கலை, எதிரிகளிடமிருந்து தன்னைக் காத்துக்கொள்ள உருவான தற்காப்புக் கலை, போரில் எதிரிகளை வீழ்த்த உருவான போர்க்கலை, ஆயுதப் பயிற்சிகள், ஆயுதமில்லாத் தாக்குதல்கள் என அனைத்து சண்டைக்கலைகளும் வீரவிளையாட்டு என்னும் பெயரில் பொதுமக்களை வந்தடைந்தன. பொதுமக்கள் படையில் பங்கேற்பதன் முதல் கட்டமாகவும் வீரவிளையாட்டுகள் இருந்தன. படை நடத்திச் செல்வதும், போர் வியூகங்கள் அமைப்பதும், போர் உத்திகளும், நவீன ஆயுதங்களைப் பயன்படுத்துவதையும் அரசாள்பவர்கள் வைத்துக்கொண்டனர். வீரவிளையாட்டுகள் அனைத்தும் விரும்பியவர் அனைவருக்கும் பொதுவாயின.

முழுதும் வாசிக்க இங்கே பதிவு செய்து, உங்கள் சந்தாவைத் தேர்ந்தெடுங்கள்